بیـــــا برگرد رحمی کـــــن ، به تــــنها شاعــــــر کـــوچه....

هوالــلطیفـــــ :

نمی آیی چرا امشب؟هنوز این چشمها باز است

نخوابیدم، نیاسودم، نگو این تازه آغاز است

نشستم چشم در راهت که باز آیی تو چون رویا

ز خود هر لحظه می پرسم : می آید امشب او آْیــا؟

نمی آیی ، نمی دانی من و دلتنگی هر شب

تو میخندی به اشعارم و چشمی منتظر در شب

من و مهتاب و تنهایی ، شب و یک آسمان غربت

و چشمی خیره بر کــــــوچه و تنها ضجـــه ی ساعت

سوالی بی جواب امشب ، فضای کوچه را پر کرد

سوال این بود می دانی؟جوابش غصه بود و درد!

"بـــــگو کــــوچه خبر داری که عزم آمدن دارد؟

و یا نه او نمی آید و کـــــوچه  بــــاز میبــــارد...."

میان کوچه می رقصد ، سکوتی سرد و وهم آلود

به خود می گویم آیا این  خدایا قسمت من بود؟!

هزاران شب گذشت و تو نگشتی عابــــــر کــــوچه

بیا برگرد رحمی کن ، به تــــنها شاعــــــر کـــوچه

به دستم دفتـــر حافــــظ به ایوان مــیروم امشب

نمیگویم خداحافـــظ ، سکوتی زائــر این لـــب

در ایـوان این " الــــــی " امشب نشسته چشم بر راهت

که در تاریکی کــــوچه ، ببیــــند روی چون ماهــــــت

" الــــــــی "

از اینـــــجـــــا " گـــوشـــــ بــــدهـــــ "