مــــن بیشـــــتر از آنچـــه که بایــــد کشـــیـــده ام...

هوالــلــطــیــفـــ :

من بیست و هفت سال خودم را دویده ام

تازه بـــــه نقطــه ی نرسیدن رسیـــده ام

می ترسم از خودم که شبیه م به هیچ کس

از تــــرس تـــــــــوی  آینـــــــه  آدم  ندیده ام

حتی حواس پرتی من مضحک است، که

دیروز کفش لنگــه بـــــه لنگه خریـده ام

من که خودم نخواستم عا شق شوم،فقط

حالــــی نمــــی شود بــــــه دل ورپریده ام...

این لقمه هم برای مگس ها،نخواستم

یک عنکبــــــوت مرده ی درخود تنیده ام

این دردهای مسخره تقدیـــر من نبود

من بیشتر از آنچه که باید کشیده ام

بابا ولــــم کنید! سرم درد می کند

حتی هوای دور و برم درد می کند

زیر فشار طعنه و گوشه کنایه و

زخم زبانتان کمـــرم درد می کند

از اینکه گفته اید تو شاعر نمی شوی

مضمون شعرهـــــای ترم درد می کند

نامه رسان عشق شما بوده ام، اگرـ

تا استخوان بال و پــــرم درد می کند

پس هیج جا نمی روم؛ آخر نمی شود

پاهـــای مانده از سفـــرم درد می کند

دیگر قسم نمی خورم، از بسکه خورده ام

روح شکستــــــه ی پدرم درد می کنـــــد

*

طبل چرندیـــــات نکوبید،بس کنید!

سلول های مغز سرم درد می کند

"محــمــد علــی پور شیخ "

از اینــجــا " گــوشـــ بـــدهـــ "