نیستــــ تنـــها ردیف و قافیه شعــــــــــــــر.....

هوالـــلطیفــــ :

بیست و نه سال پیش در یک " تیــــر "

دختری زاده شد بدیـــن تقـــدیر

         پدرش خواست شاعری گردد           

تا گذارد بر این جهان تأثیر

همه چون پروین ستاره ای گردد       

یـــــــا فــــــروغ دوباره ای گردد

در میان ستــــــاره ی شــــعرا      

دخـــــترش ماهپاره ای گردد

شعر گوید دلی بشوراند

در کویری گلی برویاند

شاعـری با شعـور اشعارش

شاد سازد و یا بـمویاند

شعر گوید بدان شود قادر

یا به قول خودش شود شاعر

آن قدر شعر گوید و گوید     

تا که شاید در آن شود ماهر

دختری خواست و شاعر و نامی

همچو حافظ ، سنائی و جامی

شاعر از تبار فرخ زاد       

دختری غرق شور و بهکامی

سال ها می گذشت هر باره

دختر شعر گویه بیچاره

نشد آن چه آرزویش بود     

نه ستاره ، نه شکل سیاره !

دخترک سعی نابه جا می کرد

شعر گفته ولی رها می کرد

شاعری کار او نبود نبود    

لب به شکوه همیشه وا می کرد

: « شاعری پیشه ی من و ما نیست

گویی اینجا برای ما جا نیست

نیست تنها ردیف و قافیه شعر

رنگ آبی همیشه دریا نیست !

کاش می شد که شعر می گفتم

 یا همیشه ز شرمش می خفتم

واااای شرمنده از دو چشم پدر

یاد حرفش همیشه می افتم :

" دخترم مایه مباهات است

شاعری از تبار « آیات » است

همچو پروین ، فروغ فرخ زاد

پاره مهتاب شعر و ابیات است "

کاش می شد که می شدم به زمین

همچو فخر زمینیان پروین

کاش می شد که می شدم چون او

یا که می مردم ای خدا ، آآآآآمـــین ! "

::: الــــــــــــــی :::

از اینـــجـــا " گــوشـــ بـــدهــــ "